Το πρόβλημα έλλειψης βοσκών δεν είναι ούτε νέο, ούτε περιορίζεται στην Ισπανία. Είναι γνωστό ότι η χώρα της Ιβηρικής διαθέτει έναν τεράστιο αριθμό ανέργων, οι οποίοι όμως δεν επιθυμούν να εργαστούν στην ύπαιθρο. Αντίστοιχο είναι και το μοτίβο συζήτησης που ακούει κανείς στα περισσότερα καφενεία σε χωριά της Ελλάδας και απ’ ό,τι φαίνεται, οι επικοινωνιολόγοι θα μπορούσαν να δώσουν λύση.
Τους μήνες που ακολούθησαν την πανδημία, η Ισπανία προχώρησε στην ίδρυση μερικών δεκάδων εκπαιδευτικών κέντρων για βοσκούς, σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευτεί την τάση φυγής πολλών νέων ανθρώπων προς την ύπαιθρο, ωστόσο το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο. Μια εισαγωγέας premium ευρωπαϊκών τυριών στη Νέα Υόρκη, η Μισέλ Μπάστερ, συνιδιοκτήτρια του Forever Cheese, έχει στήσει μια ομάδα επικοινωνιολόγων και επαγγελματιών των δημοσίων σχέσεων προκειμένου να αλλάξει την εικόνα που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι για τους βοσκούς.
«Τα σχολεία είναι σημαντικά», λέει η ίδια, «αλλά για να ενδιαφερθούν οι άνθρωποι να τα παρακολουθήσουν απαιτείται αλλαγή της εικόνας (image) που έχουν οι άνθρωποι για τον βοσκό». «Δεν είναι απλώς ένας ηλικιωμένος με μπερέ και γκλίτσα». Πολλοί από τους βοσκούς που παράγουν τα τυριά που εισάγει διαψεύδουν αυτό το στερεότυπο – έχουν ενδιαφέρουσες, γεμάτες ζωές πέρα από τη φάρμα και το χωράφι. Για παράδειγμα, ο Père Pujol, ο οποίος μετά από μια προηγούμενη καριέρα στην εκπαίδευση επέστρεψε στη γενέτειρά του στα Πυρηναία, όπου φτιάχνει χειροποίητα τυριά με απαστερίωτο αγελαδινό γάλα για 13 χρόνια. Όταν δεν εργάζεται, του αρέσει να δειπνεί σε ωραία εστιατόρια. Άλλοι έχουν ακολουθήσει ένα παρόμοιο μοτίβο. έλκονται από έναν τρόπο ζωής όπου μπορούν να ζουν σε αρμονία με τη φύση και νιώθουν ότι κάνουν τη διαφορά στη διατήρηση του περιβάλλοντος και των αγροτικών παραδόσεων.