Ένα παράδειγμα της κατάστασης αυτής μπορεί κανείς να βρει στη Γαλλία, όπου αρκετοί ειδικοί μιλούν για «εξαφάνιση» τυριών όπως το Camebert, Brie και άλλων λιγότερο γνωστών μπλε τυριών.
Το αίτιο αυτής της εξέλιξης εντοπίζεται στην εξάρτηση των βιομηχανιών σε «εύκολα» και «δουλεμένα» αγενή στελέχη των μυκήτων/βακτηρίων, ώστε να μπορούν να παράξουν τυριά με πανομοιότυπο γευστικό προφίλ σε μεγάλες ποσότητες. Κοινώς, η παραδοχή πως οι οικονομίες κλίμακας είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να αυξήσει μία μονάδα τα κέρδη της, τείνει να οδηγεί στην μείωση της ποικιλίας της εμπορικής της γκάμας.
Ένα από τα πιο χρήσιμα παραδείγματα της προσέγγισης αυτής, αποτελεί ο γνωστός Penicillium roqueforti. Στη σύγχρονη τυροκόμηση χρησιμοποιούνται μόλις 2 στελέχη του μύκητα, από τα 4 που έχουν ερευνηθεί.
Εξαυτών, το ένα στέλεχος χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την παραγωγή ΠΟΠ Ροκφόρ, ενώ το άλλο χρησιμοποιείται ευρέως για την παραγωγή μπλε τυριών.
Κι όμως, σε μερικά μέρη της Ευρώπης -όπως η νοτιοδυτική Γαλλία, κάποιες τοπικές φάρμες χρησιμοποιούν ένα πέμπτο στέλεχος του Penicillium roqueforti, ο οποίος ευθύνεται για την ωρίμανση του τυριού Τερμιγιόν, το οποίο αποτελεί και προιόν ΠΟΠ. Μέχρι πρόσφατα, οι ειδικοί δεν γνώριζαν την ύπαρξη του. Η χρήση ενός ακόμα στελέχους θα μπορούσε να γεννήσει μία ολόκληρη νέα γκάμα τυριών, αρκεί βεβαίως κάποιος να ασχοληθεί.
Το παράδειγμα του Τερμιγιόν δείχνει ίσως πως η προστασία των τυριών ΠΟΠ προσφέρει πέρα από εμπορικό πλεονέκτημα και ερευνητικές ευκαιρίες. Όσο οι μικρές φάρμες παράγουν προϊόντα με μεράκι και παραδοσιακές τεχνικές, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να υπάρχει πάντα το κατάλληλο τυρί για κάθε καταναλωτή.