Τα δυσεύρετα τυριά που παράγει στη μονάδα του γίνονται ανάρπαστα, με τον αεικίνητο 52χρονο σήμερα να πηγαίνει από τη στάνη στο τυροκομείο δυο φορές την ημέρα, μεταφέροντας προς άμεση τυροκόμιση το γάλα από τα ζωντανά του. Εξ ού και η ονομασία του πιο φημισμένου τυριού της μονάδας του, Μεριαρένο, που από ανάγκη έφτιαχναν τα παλιά χρόνια οι κτηνοτρόφοι του νησιού, όταν ο καιρός ζέσταινε και το γάλα δεν μπορούσε να κρατηθεί. Το τυρί που φτιάχνεται σε μια ημέρα, είναι επί της ουσίας η Γραβιέρα της Κάσου, με τη διαφορά ότι κρατιέται όλο το βούτυρο στο γάλα.
Ρίζες 250 ετών για την οικογένεια Βοναπάρτη της Κάσου
