Εν τω μεταξύ, στις καλές ειδήσεις των τελευταίων ημερών περνάει η συμφωνία που έκλεισαν οι συνεταιριστές από το Λιβάδι Ολύμπου με τη γνωστή επιχείρηση τυροκομικών «Βασιλίτσα» της οικογένειας Νούσια. Πρόκειτια μια ποσότητα πρόβειου γάλακτος κοντά στους χίλιους τόνους και με τιμή στα 1,56 λεπτά το κιλό. Σημειωτέον ότι τις προηγούμενες μέρες, κάποιες συμφωνίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, τόσο στο Λιβάδι Ολύμπου (Φάρμες Λιβαδίου), όσο και στην Ελασσόνα (Γάλα Ελάςς), αναφέρονταν σε τιμή πρόβειου από 1,52 λεπτά το κιλό.
Αυτό το οποίο φαίνεται να δίνει τον τόνο στις εξελίξεις πάντως, είναι μια υπόγεια διαμάχη ανάμεσα σε επώνυμες τυροκομικές επιχειρήσεις αξιόλογου μεγέθους οι οποίες δείχνουν να έχουν χωριστεί σε δύο στρατόπεδα:
- Εκείνων που επιμένουν ανοιχτά στη μείωση της τιμής παραγωγού για το πρόβειο και δευτερευόντως για το γίδινο γάλα, έτσι ώστε η τιμή της πρώτης ύλης να καθιστά ανταγωνιστική η τιμή διάθεσης της γνήσιας φέτας ΠΟΠ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
- Εκείνων που έχουν επιλέξει ως λύση για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας την οδό της νοθείας, διακινώντας επί της ουσίας ως «φέτα» προϊόν το οποίο έχει παρασκευασθεί με σημαντική προσθήκη αγελαδινού γάλακτος (στο 1/3 της τιμής το πρόβειου).
Πέριξ αυτών υπάρχουν βέβαια και πάρα πολλές επιχειρήσεις που αρνούνται να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα από τα δύο στρατόπεδα, διακρίνονται για την ποιότητα της παραγωγής τους, νοιάζονται για μια «δίκαιη τιμή» πρώτης ύλης και μια σταθερή σχέση με τους κτηνοτρόφους και τάσσονται υπέρ της έντασης των ελέγχων σε όλα τα επίπεδα. Κάπως έτσι θεωρούν ότι θα μπορούσε να ενισχυθεί η αξιοπιστία στη λειτουργία της αγοράς και να δυναμώσει το brand της φέτας, με στόχο την περαιτέρω ενίσχυσης της τιμής της διεθνώς.
Προς το παρόν βέβαια, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει με αποτέλεσμα το κόστος να μεταφέρεται νομοτελειακά στην πρωτογενή παραγωγή και κυρίως στους ανυποψίαστους κτηνοτρόφους. Ήδη μια μείωση της τιμής παραγωγού της τάξεως του 10% περίπου, δηλαδή από το 1,70 στο 1,55 λεπτά το κιλό για το πρόβειο, θεωρείται δεδομένη, κάτι που καλλιεργεί την ανησυχία για τη συνέχεια.
Μπροστά σ’ αυτή την εικόνα μάλιστα η Πολιτεία δείχνει να είναι απούσα. Οι αποκαλύψεις πριν από μερικές εβδομάδας για τον ύποπτο ρόλο κάποιων υπαλλήλων του ΕΛΓΟ στους ποιοτικούς ελέγχους για τη φέτα, μαρτυρούν τις παθογένειες χωρίς να προεξοφλούν μια καλύτερη συνέχεια.
Την ίδια ώρα και ενώ η υπόγεια διαμάχη μεταξύ των εμπλεκομένων στον κλάδο της μεταποίησης καλά κρατεί, κάποιοι μπερδεύουν την καραμπινάτη νοθεία στην επιλογή της πρώτης ύλης με τις όποιες «γκρίζες ζώνες» στην κατοχύρωση της φέτας και τη δυνατότητα αυτή να υποστηρίζεται από φυλές οι οποίες δεν θεωρούνται ντόπιες, ωστόσο έχουν παρουσία και έχουν προσαρμοσθεί στο εγχώριο περιβάλλον.
Πρόκειται για ένα ακόμα παιχνίδια σε βάρος των παραγωγών και της προσπάθειας δημιουργίας διαχωριστικών γραμμών ανάμεσά τους, όταν μάλιστα είναι γνωστές οι οργανωτικές τους αδυναμίες και η συλλογική τους έκφραση, κυρίως λόγω της φύσης της δουλειάς τους.
