του Γιάννη Πανάγου
Όταν όλα αυτά υλοποιηθούν, σειρά θα έχει η δημιουργία μιας ολοκαίνουργιας μονάδας παραγωγής τυροκομικών στην Ήπειρο, η επενδυτική δαπάνη της οποίας θα ξεπεράσει τα 300 εκατ. ευρώ. Προς το παρόν βέβαια, αυτό το οποίο προέχει σε σχέση με τη Δωδώνη, είναι η υπογραφή μέχρι τα τέλη Ιουνίου 2025 του SPA (Share Purchase Agreement) με τη Vivartia, της οποίας βασικός μέτοχος είναι το fund CVC και στη συνέχεια η εξασφάλιση της σύμφωνης γνώμης της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης που οργανώθηκε στην πόλη των Τρικάλων και συγκεκριμένα στο Μουσείο Τσιτσάνη για τα 40 χρόνια της εταιρείας ΤΥΡΑΣ, παλιά και νέα γενιά του Ομίλου, ξεδίπλωσαν τα σχέδιά τους για την επόμενη 10ετία, με το project Δωδώνη να είναι αυτό βρίσκεται σε απόλυτη προτεραιότητα αυτή την περίοδο. Άλλωστε, η Δωδώνη είναι αυτή που θα ανεβάσει σε 2-3 χρόνια από τα 650 εκατ. ευρώ το 2024 κοντά στο ένα δισεκ. ευρώ.
Σύμφωνα με τους ιδρυτές του ομίλου, Δημήτρη και Μιχάλη Σαράντη, η εξαγορά της ηπειρώτικης γαλακτοβιομηχανίας, είναι το δεύτερο μεγάλο εγχείρημα μετά τον ‘Ολυμπο το 2000. «Δεδομένων των συνθηκών, η επιλογή να αγοράσουμε τη συνεταιριστική γαλακτοβιομηχανία Όλυμπος της Λάρισας, είχε τεράστια ρίσκα», δήλωσε στην Agrenda ο Μιχάλης Σαράντης, για να συμπληρώσει ότι «η υπόθεση της Δωδώνη είναι πιο ελεγχόμενη και με λιγότερες αβεβαιότητες».
Με βάση το σχετικό ρεπορτάζ, η ομαλή κάλυψη των όλο και μεγαλύτερων αναγκών σε πρώτη ύλη και ιδίως σε πρόβειο γάλα, που προβλέπεται να έχει η Δωδώνη, είναι ίσως η κρισιμότερη παράμετρος που θα κρίνει τελικά και την επιτυχία του όλου εγχειρήματος. Πάντως οι ιθύνοντες του ομίλου, φιλοδοξούν να μεταφέρουν και στη Δωδώνη, το πετυχημένο μοντέλο στήριξης με κάθε τρόπο επιχειρηματικών πρωτοβουλιών που αποβλέπουν στη δημιουργία νέων και άρτιων τεχνολογικά μονάδων κλειστού τύπου (όχι ελευθέρας βοσκής).
Σ’ αυτή την προοπτική, μέσα σε λίγα χρόνια, η εγχώρια αιγοπροβατοτροφία θα μοιάζει πολύ από πλευράς δομής με την γαλακτοφόρο αγελαδοτροφία, όπου οι ανακατατάξεις έλαβαν χώρα τις προηγούμενες δεκαετίες. Άλλωστε, τα λίγα μεγάλα κοπάδια μετακινούμενων κυρίως κτηνοτρόφων των ορεινών όγκων έχουν μειωθεί ακόμα περισσότερο και στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν είναι οικονομικά βιώσιμες, με βάση τις ισχύουσες συνθήκες αγοράς για τα τυροκομικά προϊόντα.
Όσο για την ταχεία ανάπτυξη που παρουσιάζει χρόνο με το χρόνο ο όμιλος της οικογένειας Σαράντη για την οποία πολλοί απορούν, σύμφωνα με τους καθοδηγητές του εγχειρήματος, αυτή οφείλεται στην έγκαιρη ενσωμάτων των τεχνολογιών αιχμής στις μονάδες παραγωγής τυροκομικών προϊόντων, στην αξιοποίηση ευκαιριών προμήθειας πρώτων υλών (μπασκί) με βάση τις δυνατότητες που έδιναν παλιότερα χρόνια οι δημόσιοι διαγωνισμοί (ΔΙΔΑΓΕΠ) και τη έγκαιρη ανάπτυξη μονάδων και δικτύων συγκέντρωσης γάλακτος σε βαλκανικές χώρες (Βουλγαρία, Ρουμανία), κάτι που διευκόλυνε περαιτέρω την πρόσβαση σε καλή και φθηνή πρώτη ύλη για τα περισσότερα τυριά, πλην της φέτας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασαν τα νεότερα ενεργά στελέχη της εν λόγω οικογενειακής δέσμης επιχειρήσεων, Γιώργος και Ζωή Σαράντη (του Δημητρίου και του Μιχαήλ αντίστοιχα), δεν υπάρχει ενδιαφέρον για την εξαγορά της ΔΕΛΤΑ η οποία οδεύει ως γνωστόν προς πώληση. «Δεν υφίσταται θέμα ΔΕΛΤΑ. Εστιάζουμε στα project που είναι ανοιχτά» τόνισε εμφαντικά η Ζωή Σαράντη.
Ο Γιώργος Σαράντης αναφέρθηκε πιο αναλυτικά στα οικονομικά στοιχεία του ομίλου, τονίζοντας ότι τα Ελληνικά Γαλακτοκομεία «τρέχουν» φέτος με θετικό ρυθμό ανάπτυξης της τάξεως του 6-7%, με τζίρο που μπορεί να φθάσει τα 700 εκατ. ευρώ (σ’ αυτά θα μπορούσαν να προστεθούν και τα 200 εκατ. ευρώ που θα συνεισφέρει από τον επόμενο χρόνο η Δωδώνη, με τη δραστηριότητα να προέρχεται κατά 70% από τις διεθνείς αγορές και 30% από την Ελλάδα. Με ισχυρή παρουσία σε Ελλάδα, Κύπρο, Βουλγαρία και Ρουμανία, τα Ελληνικά Γαλακτοκομεία αριθμούν περί τους 2.200 εργαζόμενους.
Τυροκομία Αδελφών Σαράντη
Η ΤΥΡΑΣ (ΤΥΡοκομεία Αδελφών Σαράντη) , που αποτέλεσε το πρώτο οικογενειακό τυροκομείο, απέκτησε εταιρική υπόσταση στις 10 Ιουνίου 1985, ενώ το προσωπικό του συνέθεταν η τετραμελής, τότε, οικογένεια Σαράντη και ένας εργαζόμενος. «Μαγιά» για τη δημιουργία του σημερινού ομίλου αποτέλεσαν τα 28 εκατ. δραχμές (λιγότερα από 80.000 ευρώ) τα οποία διέθεσε τότε στα δύο του παιδιά (Δημήτρη και Μιχάλη 26 και 24 ετών αντίστοιχα), ο πατέρας Στέργιος Σαράντης.
Στην πορεία των 40 χρόνων, που είναι γεμάτη από δύσβατες διαδρομές αλλά και ιστορίες δημιουργίας, αναφέρθηκαν τόσο οι ιδρυτές Τάκης και Μιχάλης Σαράντης, όσο και οι εκπρόσωποι της νεότερης γενιάς Στέλιος Δ. Σαράντης (Πρόεδρος Δ.Σ.) και Στέλιος Μ. Σαράντης (Διευθύνων Σύμβουλος).
Η ιστορία της τυροκομίας αρχίζει βέβαια αρκετά νωρίτερα από το Περιβόλι Γρεβενών, ένα από τα ιστορικά βλαχοχώρια της Πίνδου, όπου ο πατριάρχης της οικογένειας τυροκομούσε συστηματικά από τα μέσα της δεκαετίας του ’50.
Όσο για την ΤΥΡΑΣ, ο τζίρος της πρώτης χρονιάς λειτουργίας της υπολογίζεται περί τα 350 εκατ. δραχμές, δηλαδή κοντά στο ένα εκατ. ευρώ. Σαράντα χρόνια μετά, η μονάδα παραγωγής της ΤΥΡΑΣ στα Τρίκαλα μετράει κύκλο εργασιών περί τα 250 εκατ. ευρώ.
Την ίδια περίοδο, με επιδέξιες επιχειρηματικές κινήσεις και αποφασιστικότητα δημιουργήθηκαν 15 θυγατρικές εταιρείες και πραγματώθηκε μια δεκάδα εξαγορών που απαρτίζουν το σημερινό όμιλο των 650 εκατ. ευρώ.
