του Πέτρου Γκόγκου
Ο Νίκος Λιονής δεν είναι η συνηθισµένη περίπτωση κτηνοτρόφου, που παραλαµβάνει ένα κοπάδι από την οικογένειά του και στη συνέχεια αναβαθµίζει τη δραστηριότητα µε είσοδο στη µεταποίηση. Τα ζώα τα έκανε µόνος του από… χόµπι. Η πρώτη του τέχνη ήταν αυτή του σιδερά, ενώ τα πρώτα ζώα τα αγόρασε στις αρχές του 2000. «Μου άρεσε να ασχολούµαι µαζί τους» θα πει ο ίδιος. Βέβαια η οικογένεια είχε ανέκαθεν ζώα όπως και δικό της τυρί, απλά έλειπαν τα µεγέθη.
Ξεφυλλίστε και κατεβάστε σε υψηλή ανάλυση το 7ο τεύχος του Τυροκόμου
Τα πράγµατα έγιναν πιο σοβαρά, από το 2009 και µετά, όταν ξεκίνησε να αυξάνει το ζωικό κεφάλαιο, φτάνοντας σήµερα τα 100 πρόβατα, ντόπια – κρητικά και τα 40 κατσίκια, φυλής Μούρθια, προκειµένου να φτιάξει τα ιδανικά χαρµάνια για το αιγοπρόβειο λευκό τυρί άλµης, το ανθότυρο, την γαλοµυζήθρα αλλά και τη γεµάτη γραβιέρα που παράγει ο ίδιος και η γυναίκα του Μαρία στο 50 τ.µ τυροκοµείο τους στον Άγιο Ανδρέα, κοντά στο Ρέθυµνο. Ο σχεδιασµός του εγχειρήµατος Οικογενειακό Τυροκοµείο Λιονής, έχει αναπτυχθεί µε τη συµβολή του Οργανισµού Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά. «Αρχικά, µέσω της υποστήριξης του οργανισµού υποστηριχθήκαµε στη γέννηση και υλοποίηση της ιδέας της µεταποίησης των προϊόντων µας, καταφέραµε να κοστολογήσουµε σωστά τα προϊόντα µας και τέλος µας γεννήθηκε η ιδέα της επισκεψιµότητας της φάρµας µας και της τυροκοµικής µας µονάδας» µεταφέρει.
«Ευελπιστούµε πως σύντοµα θα υλοποιηθεί το όραµα µας και θα έχει ο κόσµος απ’όλη την Ελλάδα τη δυνατότητα να συµµετάσχει στη µοναδική διαδραστική εµπειρία βιωµατικών εργαστηρίων που σκοπεύουµε να προσφέρουµε».
Μετά από τα σεμινάρια κατάρτισης μέγιστη παραγωγή ποιοτικού γάλακτος
Πώς φτιάχνεις όνοµα στην αγορά; Αυτός είναι ο πρώτος τοίχος που καλείται να υπερπηδήσει κάθε παραγωγός που συγκέντρωσε όλες τις δυνάµεις του για να µετατρέψει τις πρώτες ύλες τις οποίες παράγει σε ένα τελικό και ολοκληρωµένο προϊόν.
Για το νεαρό ζευγάρι κτηνοτρόφων από το Ρέθυµνο της Κρήτης, την Μαρία και τον Νίκο Λιονή, αυτό το εξωτερικό εµπόδιο ήταν τόσο επίµονο που λίγο έλλειψε να τους αποθαρρύνει πίσω στο 2020, όταν πρωτοεπιχείρησαν να «δούνε αλλιώς» την ενασχόλησή τους µε τα αιγοπρόβατα. Αυτό που διαπίστωσαν, είναι πως µια εµπορική χαραµάδα είναι αρκετή, µε µια προϋπόθεση όµως, την οποία αποδίδει σε πολλά επίπεδα τη αγνότητας».
«Ήταν δύσκολα όταν έβγαινα µε τα τυριά και προσπαθούσα να τα διαθέσω σε τοπικά µαγαζιά. Έπρεπε και ο συνεργάτης να πάρει ένα ρίσκο, µε µοναδικό κριτήριο τη γεύση» θα πει ο 44χρονος Νίκος Λιονής µέσα από τον στάβλο του στο χωριό Άγιος Ανδρέας, σε τηλεφωνική επικοινωνία µε την Agrenda. Ο χρόνος ήταν τελικά αυτό που δικαίωσε το Οικογενειακό Τυροκοµείο Λιονής. Όσο µάλιστα όλο και περισσότεροι κτηνοτρόφοι δοκιµάζουν την τύχη τους στο παιχνίδι της καθετοποίησης, ο ανταγωνισµός µεγαλώνει.
«Όταν πάει ο πελάτης και το ζητάει, µετά θα µε αναζητήσει και αυτός που έχει το τυρί µου στο µαγαζί του, αλλά και κάποιος που το έχει βάλει. Είναι ένα νόστιµο προϊόν και ο κόσµος όσο το µαθαίνει, το αποζητά, έχει άλλη γεύση», συµπληρώνει ο ίδιος, αναγνωρίζοντας τη συµβολή του οργανισµού Νέα Γεωργία Νέα Γενιά και τα σεµινάρια κατάρτισης που παρακολούθησε το 2020 και 2020 και το 2022. «Μέσα από αυτά καταφέραµε να βελτιώσουµε την ποιότητα ζωής των ζώων µας, να επιλέξουµε την κατάλληλη φυλή των αιγών, ώστε να διαφοροποιηθούν τα προϊόντα µας και να βελτιώσουµε το σιτηρέσιο των ζώων, ώστε να έχουµε τη µέγιστη παραγωγή ποιοτικού γάλακτος» αναφέρει ο ίδιος.
